Rozdział 21 - Kolejny dzień w szpitalu.

Następny dzień. Niedziela. Obudziłam się dość wcześnie. Gabriel spał na kanapie. Podeszłam do niego, usiadłam na kolanach i obdarzyłam czułym pocałunkiem w usta. Obudził się i mocno mnie przytulił.
- Cześć kochanie. - powiedział
- Cześć misiu. - odpowiedziałam
- Nie jest ci zimno ? - zapytał
- Szczerze, to troszkę tak. - odpowiedziałam
- Chodź, zaprowadzę cię do łóżka. - podniósł się, wziął mnie ręce i położył do łóżka.
- Jestem ciężka. - powiedziałam
Roześmiał się.
- Nie jesteś kochanie. - powiedział
Zaśmiałam się. Przykrył mnie kołdrą i kocem.
- Wygodnie ? - zapytał
- Tak - odpowiedziałam i posłałam mu mega uśmiech. Odwzajemnił go.
- Chciałam z tobą porozmawiać. - powiedziałam
- A o czym ? - zapytał
- O nas. - powiedziałam
- Czy coś z nami nie tak ? - zapytał. Dziwnie to zabrzmiało.
- Nie, nie chodzi o to. - powiedziałam - Chciałam ci podziękować.
- Za co ? - zdziwił się
- Za to, że byłeś przy mnie cały czas. - powiedziałam
- Muszę. - powiedział i przysunął się bliżej mnie
- Nie musisz. - powiedziałam
- Muszę. Bez ciebie nie mogę żyć. Nie wie co by się stało jeśli...jeśli byś zginęła. - powiedział i przysunął się bliżej. Prawie stykaliśmy się ustami.
- Nie myśl o tym teraz. Jestem tu i żyję. - powiedziałam i pocałowałam go namiętnie.
- Kocham cię. - powiedział i oddał mi pocałunek - Tak mocno cię kocham. - powiedział, całując mnie jeszcze mocniej.
- Ja ciebie też. Bardzo mocno. - pocałowałam go namiętnie, przyciągnęłam go jeszcze bliżej. Całowaliśmy się. Pragnęłam go jak nigdy, nikogo dotąd. Kochałam go i to bardzo mocno. Nagle Gabriel przerwał.
- Mam dla ciebie prezent. - powiedział i wyjął z kieszeni małe pudełeczko
- Co to ? - zapytałam
- Otwórz. - powiedział i podał mi małe pudełeczko.
Otworzyłam pudełeczko.